عرفان است...

به جهان از سخن عشق ندیدم خوشتر                یادگاری که در این گنبد دوّار بماند

                                                                                                            حافظ

عرفان است که مس وجود را به کیمیا بدل می کند.

عرفان است که درد و غم را زیبا می کند.

عرفان است که شهادت را مقدّس می نماید.

عرفان است که پرسش خدای را نیاز درونی می داند و انسان را از تجارت و ... بازمی دارد.

عرفان است که سختی را آسان می کند.

عرفان است که مصیبت ها را لذت بخش می کند.

عرفان است که تنهایی را به وحدت خدایی می کشاند.

عرفان است که از اعماق سکوت، موسیقی حیات را می شنود.

عرفان است که به هر ذره ای از وجود عاشق میشود، همه را تقدیس میکند.

عرفان است که آدمی را به خدا متصل می کند، به ابدیّت و ازلیّت می رساند.

عرفان است که خورشدرا در یک دست و ماه را در دست دیگر انسان قرار می دهد.

عرفان است که روح آدمی را مافوق جذبه های مادی حیات قرار میدهد.

عرفان است که زیر شکنجه ستمگران به آدمی استقامت می بخشد.

عرفان است که قلب آدمی را باز می کند و شخص با آرامش خاطر به استقبال مرگ می رود.

عرفان است که غرور و تکبر و خودخواهی  و مصلحت طلبی را از آدمی پاک می کند.

عرفان است که علوّ طبع آدمی را به حدی بالا میبرد که دنیا و مافیها در برابر انسان ناچیز میشود.

عرفان است که طاغوت را به هر نوعی و به هر شکلی در مذبحۀ ایمان به خدا قربانی می کند.

عرفان است که جنگ های هفتادو دو ملت را به خاطر خودخواهی ها و مصلحت طلبی ها شروع میشود محکوم مینماید. 

    شهیدچمران

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: